Home Present Simple Formal letter Gerund and Infinitive Słówka 6minEng Moodle ☰
Present Simple Formal letter Gerund and Infinitive Słówka 6minEng Moodle

Od informatyka do Anglika
Szumimajster vs English

Czasy przyszłe

Wyróżniamy następujące czasy przyszłe:

Future Simple

Future Simple to czas przyszły prosty, który stosujemy w następujących sytuacjach:

Budowa zdania:

Podmiot + will + orzeczenie + reszta zdania

Present Simple

Szyk zdania:

Present Continuous

Szyk zdania:

Formal letters exam version

Jeśli wybierzesz list formalny możesz być poproszony o napisanie:

Upewnij się, że list odpowiada na wszystkie punkty, które masz uwzględnić w zadaniu, oraz że podajesz wszystkie dodatkowe informacje, o które poproszono Cię w odpowiedzi

Salutation / Greeting pozdrowienie / powitanie

Użyj odpowiedniego tytułu i / lub imienia osoby, jeśli wiesz, do kogo piszesz

Jeśli nie znasz imienia rozpocznij list przez: "Dear Sir", "Dear Madam"

Opening rozpoczęcie

Pierwszy akapit twojego listu podaje powód napisania. Powinieneś także odwołać się do poprzedniej korespondencji, jeśli jest to wymagane. W zależności od rodzaju litery, może być konieczne użycie typowych zwrotów, takich jak:

Main body / content rozwinięcie

W treści listu znajdują się wszystkie punkty, o które poproszono Cię w zadaniu

Musisz pogrupować swoje pomysły w logiczny sposób i podzielić list na odpowiednią liczbę akapitów

Nie zapomnij użyć odpowiedniego (formalnego lub pół-formalnego) stylu (unikaj srótów, nieformalnych lub slangowych zwrotów, zbyt emocjonalnego języka, czasowników frazowych itp.)

Użyj słownictwa formalnego, bardziej złożonych struktur gramatycznych i odpowiednich łączników).

Closing zakończenie

Na zakończenie listu użyj takich zwrotów jak:

Final salutation pożegnanie

Aby odpowiednio zakończyć list można użyć:

Końcowe uwagi

Pisząc list zwróć uwagę na:

Inne przydatne zwroty:

I am writing in response to ... Piszę w odpowiedzi na ...
According to ... Według ...
I would like to ... Chciałbym/abym ...
I do agree / cannot agree Zgadzam się / Nie zgadzam się
Considering ... Rozważając ...
What do you Sir/Madam think about ... Co Pan/Pani myśli o ...
Would you like (me) to ... Czy chciałby Pan/Pani, aby(m) ...
I believe/reckon that ... Uważam, że ...
I find ... Uważam ...
On one hand, ... Z jednej strony, ...
On the other hand, ... Z drugiej strony, ...
I wish that ... Chciałbym/abym, aby ...
I support ... Popieram ...
I oppose ... Przeciwstawiam się ...
I am afraid (that) I cannot agree with Obawiam sie, że nie mogę się zgodzić z ...

Informal letters exam version

Układ listu:

Treść listu:

Język i ton

Struktura listu

Powitanie

Wstęp

Rozwinięcie

Pamiętaj o wszystkich punktach

Closing remarks

Zakończenie

PostScript (Opcionalnie)

Gerund vs Infinitive

Gerund

Gerund jest, najprościej mówiąc, czasownikiem zakończonym na -ing, który działa jak rzeczownik. W odróżnieniu od innych rzeczowników, nazywa on czynność zamiast osoby lub rzeczy. Inne, nieco bardziej akademickie wyjaśnienie tego pojęcia, to rzeczownik odsłowny ze wspomnianą końcówką -ing. Przykładami są następujące słowa:

Kiedy używamy Gerund?

  1. Formy tej użyjemy na początku zdania, kiedy stosujemy ją jako podmiot:

    2. Walking is healthy. (Chodzenie jest zdrowe.)

  2. Gerund może funkcjonować jako dopełniacz po przyimkach:

    3. I look forward to meeting her again. (Nie mogę się doczekać, by ją znowu spotkać.)

  3. Może on być również dopełniaczem znajdującym się bezpośrednio po czasowniku:

    4. Andrew stopped asking me stupid questions. (Andrew przestał zadawać mi głupie pytania.)

  4. Warto odnotować, że niektóre czasowniki mogą iść w parze z obiema formami – gerund i infinitive – bez zmiany znaczenia:

    5. I like to watch movies. (Lubię oglądać filmy.)
    I like watching movies. (Lubię oglądać filmy.)

Infinitive

Jak już wspomnieliśmy, bezokolicznik w języku angielskim przybiera trzy formy – see, to see, to have seen (czasownik see został użyty tylko jako przykład).

Bare infinitive (sam bezokolicznik)

  1. Samego bezokolicznika użyjemy po czasownikach modalnych:

    2. He can swim. (On umie pływać.)
    You must listen to her. (Musisz się jej słuchać.)

  2. Po zwrotach had better, would rather:

    3. You had better move on. (Lepiej przejdź do następnego punktu.)
    I would rather sleep than listen to him. (Wolałbym spać niż słuchać go.)

  3. Po niektórych zwrotach, w których stwierdzamy, do czego ktoś nas doprowadza lub zmusza (zauważmy, iż poprzedzający czasownik może znajdować się zarówno w czasie teraźniejszym, jak i w czasie przeszłym bez wpływu na formę bare infinitive) :

    4. She makes me feel better. (Ona sprawia, że czuję się lepiej.)
    He made me cook the dinner. (On zmusił mnie do ugotowania obiadu.)

To-infinitive (bezokolicznik z to)

  1. Wspomnianej formy użyjemy w przypadku wyrażania celu:

    2. I travelled to London to do business. (Udałem się do Londynu w celach biznesowych.)

  2. Również w przypadku niektórych przymiotników, po których następuje ten rodzaj bezokolicznika:

    3. It's impossible to complete this task. (Wykonanie tego zadania jest niemożliwe.)

  3. Użyjemy jej również jako podmiot na początku zdania:

    4. To start a music band requires a lot of skill. (Założenie zespołu muzycznego wymaga dużych umiejętności.)

  4. Bardzo częstym jej użyciem jest funkcja dopełniacza znajdującego się bezpośrednio po czasowniku:

    5. Tom never remembers to do his homework. (Tom nigdy nie pamięta o tym, by odrobić lekcje.)

  5. Forma to-infinitive może znajdować się po rzeczowniku/zaimku:

    6. They told Kate to do the dishes. (Powiedzieli Kate, by pozmywała naczynia.)

Perfect infinitive (forma przeszła – to have seen)

Użycie formy przeszłej bezokolicznika sprowadza się do odnoszenia się do przeszłości – łączy się ona z czasownikami modalnymi oraz niektórymi konstrukcjami gramatycznymi:

He must have seen it before. (On musiał widzieć to wcześniej.)
She is believed to have been married before. (Mówi się, że ona była już zamężna.)

Would rather

Konstrukcji tej używamy mówiąc o preferencjach w konkretnej sytuacji. Po formie "would rather" / "'d rather" stawiamy czasownik w formie podstawowej. Znaczenie konstrukcji - wolałbym.

Zero Conditional

Używamy go gdy mówimy o czymś co jest zawsze prawdziwe i zawsze się wydarza (np prawa natury)

Użtamy tylko czasów PRESENT SIMPLE / PR.CONTINUOUS / PR. PERFECT

First Conditional

Używamy gdy mówimy o czymś co prawdopodobnie wydarzy się w przyszłości

If + czasy "present" + czas przyszły

Future time clauses

Po wyrażeniach takich jak as soon as, when, until... używamy czasów teraźniejszych

As soon as (jak tylko)

When (kiedy)

Until (dopóki)

Unless (chyba że)

In case (w razie)

Second conditional

if + past simple, would + infinitive

Używamy kiedy:

  1. Kiedy mówimy o hipotetycznych lub wymyślonych sytuacjach z teraźniejszości i ich konsekwencjach
    • If there was a fire in this hotel, it would be very difficult to escape.
    • I wouldn't have a car if I didn't live in the country.
  2. Możemy użyć past continuous po if, wtedy w drugiej częsci używamy could lub might
    • If you weren't making so much noise, I could concentrate better.
  3. Zamiast was zawsze używamy were.
    • If I were you, I'd make Jimmy wear a helmet when he's cycling.

Third conditional

if + past perfect, would have + past participle

Używamy kiedy:

  1. Kiedy mówimy o hipotetycznych lub wymyślonych sytuacjach z przeszłości i ich konsekwencjach
    • If you had come to class more often, you would have done better in the exams.
    • I wouldn't have been late if I hadn't overslept.
  2. Możemy użyć past perfect continuous przy if i could have / might have potem
    • He would have died if he hadn't been wearing a helmet.
    • If the jacket had been a bit cheaper, I might have bought it.

Mixed conditional

W hipotetycznych sytuacjach w przeszłości, które mają konsekwencje w teraźniejszości / przyszłości używamy mieszanego

Szyk zdania po wish

wish + would / wouldn't

Używamy wish + osobę / rzecz + would kiedy mówimy o rzeczach, które chcemy żeby się wydarzyły lub kiedy nie chcemy, bo nas denerwują. Nie używam wish w stusunku do siebie.

wish + past simple or past perfect

  1. Używamy wish + past simple gdy mówimy o rzeczach które chcielibyśmy, żeby były inne w przyszłości / teraźniejszości (ale to niemożliwe)
    • I wish I was ten years younger!
    • I wish I could understand what they're saying.
  2. Używamy wish + past perfect kiedy mówim o rzeczach które wydarzyły się w przeszłości i ich żałujemy
Możemy użyć if only zamiast wish na tych samych zasadach.

Take